Tijdens de Eerste Tussenperiode kregen de provinciegouverneurs uit Herakleopolis in Midden- Egypte steeds meer macht en noemden zich farao. Zodoende ontstond de 9e en de 10e dynastie. Echter, in Thebe, iets verder naar het zuiden, ontplooide zich een ander locaal koningshuis die de 11e dynastie vormde. De vorsten van de 11e dynastie, die Antef of Mentoehotep heetten, zouden uiteindelijk de Herakleopolitaanse vorsten verslaan en het evenwicht in het land terugbrengen. Met het herstel van de centrale koningsmacht in het Middenrijk probeerden de Egyptenaren alles weer bij het oude te brengen. Er ontstond een nieuw genre van politiek-literaire geschriften om het gezag van de koning te legitimeren. De Vermaningen van Ipoewer zijn daarvan een goed voorbeeld. De papyrus is oorspronkelijk een laat-Middenrijks tekst die in de 19e dynastie dienst deed als schrijfoefening. De orthografie maakt duidelijk dat deze oefening in hiëratisch erg lastig moet zijn geweest voor de leerlingen van toen. De vele schrijffouten, herhalingen en onbegrepen woorden bevestigen dit. De papyrus bestaat eigenlijk uit verschillende korte teksten die in de 19e dynastie zijn samengevoegd; één daarvan begint met: 'Wat Ipoewer als antwoord sprak tot de Alheer (= de koning)'. Daarom staat deze compilatie bekend als 'de Vermaningen van Ipoewer'. Alle teksten beschrijven de sociale ellende en de burgeroorlog die het land op het einde van het Oude Rijk hebben verdeeld en waaruit de 1e Tussenperiode voortvloeide. Echter, toen de delen in het Middenrijk werden opgesteld, werd de schuld eerder aan de buitenlandse vijanden gegeven dan aan de interne verdeeldheid.
)